Αφορμή για το έργο 12/02/2014 αποτέλεσε ένα τυχαίο γεγονός που έλαβε χώρα κατά την διάρκεια ενός νυχτερινού περίπατου στο κέντρο της Αθηναϊκής πόλης. Λίγα σκόρπια γυάλινα μπουκάλια είχαν κατρακυλήσει στην κατηφόρα του δρόμου παράγοντας έναν ήχο που είχε τη δυνατότητα να επιβληθεί στο δεδομένο ηχοτοπίο της περιοχής. Ο ήχος αποτέλεσε προπομπό της εικόνας που ακολούθησε. Άνθρωποι, αυτοκίνητα, δραστηριότητες σαν να σταμάτησαν για λίγα δευτερόλεπτα για να αφουγκραστούν την βίαια επιβαλλόμενη φασαρία -η ένταση και η ορμή- που όλο και δυνάμωνε καθώς τα μπουκάλια πλησίαζαν προς το μέρος μας.

Ζητήσαμε από μια μικρή ομάδα ανθρώπων να αποπειραθούμε να επαναλάβουμε στην πληθώρα του αυτό το τυχαίο γεγονός. Μια οργανωμένη δράση διαδέχτηκε το τυχαίο με φόντο το αστικό τοπίο. Τοποθετήσαμε πολλά μπουκάλια κεντρικά και κατά μήκος του δρόμου, σχηματίζοντας ένα ενιαίο σώμα. Με μια απότομη κίνηση αφαιρέσαμε το τεχνητό εμπόδιο που συγκρατούσε την φυσική τους ορμή και την επακόλουθη ορμητική τους κάθοδο. Η καθοδική τους πορεία υπήρξε στην αρχή «διστακτική», μα ορμητική στη συνέχεια. Χτυπούσαν στην επιφάνεια της ασφάλτου και μεταξύ τους για να καταλήξουν σκόρπια και σπασμένα μετά από λίγη ώρα στην άκρη του δρόμου.

Μια δράση, ένα παιχνίδι που στο δημόσιο χώρο αποκτά τα χαρακτηριστικά του «κοινωνικού» παιχνιδιού, αλλοιώνει και υπερβαίνει τη δεδομένη λειτουργικότητά του. Λειτουργεί εκτονωτικά μεταμορφώνοντας την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που λειτουργούν μέσα σε αυτήν. Στον αντίποδα του κοινωνικού άγχους και του κοινωνικού καταναγκασμού, κερδίζει για τις ζωές μας ζωτικό χώρο.