Στο σύνολο της δουλειάς μου μέσω της εικαστικής γλώσσας με ενδιαφέρει η διαδρομή από μία πολύ προσωπική οπτική σε μια συλλογική κατάσταση, από κάτι μικρό σε κάτι πολύ μεγάλο, από το φαινομενικά ασήμαντο σε μια σημαίνουσα διαδικασία. Αναπόφευκτα ο τόπος, ο χώρος και οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζούμε, αποκτάμε βιώματα και εμπειρίες, ενέχει πάντα σημαντικό ρόλο σε αυτήν τη διαδρομή, από το υποκείμενο στο αντικείμενο, από το εσωτερικό στην εξωτερίκευση, από το προσωπικό στο κοινωνικό.

Το κοινωνικό πεδίο, το παιχνίδι, οι συλλογικότητες στο πλαίσιο μικρών κοινοτήτων, ο ρομαντισμός του ανέφικτου, ο ρυθμός, το μοτίβο, η οπτική αντίληψη, η επικοινωνία και η γλώσσα αποτελούν βασικούς άξονες που διέπουν το σύνολο της εικαστικής μου πρακτικής. Η ιδέα και ο κεντρικός άξονας των έργων, το πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθετείται η αφήγηση μου, προσδιορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την τελική μορφή καθώς και το υλικό και το μέσον του έργου. Ζητούμενο είναι η ανοιχτή «ανάγνωσή» του καθώς και η πολλαπλή αναφορικότητά του ως προς την πρόσληψή του.
Μέσα από ηχητικά έργα, οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις, βιντεοπροβολές, περιβάλλοντα, σχέδια, δράσεις σε δημόσιο χώρο μνημειακού ή εφήμερου χαρακτήρα επιδιώκεται η συνάντηση με το θεατή να ολοκληρώσει το έργο μέσα από το βίωμα και την εμπειρία.