Στην αρχαιότητα οι πολίτες έπαιρναν συλλογικές αποφάσεις συχνά με τον ήχο, δια βοής. Στην πρόσφατη ιστορία μας, στην Λατινική Αμερική αλλά και στην Ευρώπη έλαβαν χώρα δημόσιες πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας με επίκεντρο τον ήχο, κάνοντας κρότο, χτυπώντας διάφορα σκεύη. Στη χώρα μας τα χρόνια της πρόσφατης οικονομικής κρίσης αλλά και μέχρι της μέρες μας γίνονται συγκεντρώσεις πολιτικής διαμαρτυρίας έχοντας ως αναφορά τον ήχο, τη βοή, και πιο συγκεκριμένα τον μαζικό ήχο αποδοκιμασίας.
Τι είναι η αποδοκιμασία σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο; Είναι αποδοκιμασία του σύγχρονου τρόπου ζωής; Είναι η αποδοκιμασία του πολιτικού μας συστήματος; Είναι αντίθεση, είναι εκτόνωσή ή ένα είδος αυτο-αποδοκιμασίας; Σε ένα μικρό υπαίθριο θεατράκι, σε ένα πάρκο της Αθήνας, στο Γουδή, θα στέκονται όρθιοι στις κερκίδες προσκεκλημένα άτομα (εικαστικοί, performers, μουσικοί, ηθοποιοί), συνθέτοντας μια χορωδία η οποία θα επιδίδεται σε μία ηχητική σύνθεση μόνο με βοή, χωρίς λόγια. Ο συντονιστής (Π. Βορριάς) με μουσικούς όρους χορωδίας θα βάλει τους προσκεκλημένους να επιδοθούν συντονισμένα σε ήχους αποδοκιμασίας.
Αλληλοεπικαλύψεις, μοτίβα, ένταση, όγκος, διάρκεια, μέτρο, τονικότητα είναι στοιχεία που θα αναδειχθούν μέσα από τη σύνθεση αυτών των αποδοκιμασιών.
Διφορούμενα πολιτικά μηνύματα, αμφισημία αλλά και ζητήματα ηθικής τάξεως και δημοκρατίας εγείρονται σε μια συζήτηση ανοικτή, με σοβαρότητα, χιούμορ, στοιχεία παρωδίας και μπόλικου αυτοσαρκασμού. Το έργο είναι ένα κοινωνικό σχόλιο, ένα κοινωνικό παιχνίδι και παρακινεί το υποκείμενο να βρίσκει τη θέση του μέσα σε συλλογικότητες, να ασχοληθεί περισσότερο με τα κοινά προβλήματα προς εξεύρεση λύσεων, ενάντια στο καθημερινό άγχος, στην κατάθλιψη και τη μοναξιά

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κάμερα : Πάνος Τσάγκας
Καλλιτεχνικός συνεργάτης για τον ήχο: Κώστας Μπώκος (Studio 19)
Καλλιτεχνικός συνεργάτης για το μοντάζ: Βασίλης Κουντούρης (Studio 19)